بررسی تاثیر ارتزهای نیمه سخت و نرم بر کنترل پاسچر بین سمت درگیر و سمت سالم در بیماران با بی ثباتی عملکردی مچ پا و افراد سالم

سابقه و هدف: نقص در کنترل پاسچر به دنبال پیچ خوردگی مچ پا در افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا دیده شده است. مطالعات مختلف، تاثیرات متفاوت ارتزها بر بهبود کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا را گزارش نموده اند. به نظر می رسد گروه کنترلی که تاثیر ارتزها با آن مقایسه می گردد می تواند شرح دهنده این نتایج متفاوت باشد. بررسی ها نشان داده است که، تاکنون مطالعه ای که تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر در شرایط کنترلی مختلف را مقایسه نماید انجام نشده است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی تاثیر گروه کنترل بر نتایج حاصل از سنجش تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا می باشد. مواد و روش ها: 20 فرد مبتلا به بی ثباتی عمل کردی مچ پا و 20 فرد همتای سالم آن ها در این مطالعه شرکت نمودند. کنترل پاسچر این افراد در حالت ایستاده تک پا بر روی صفحه نیرو در سه وضعیت با ارتز نرم، با ارتز نیمه سخت و بدون ارتز ارزیابی گردید. این تست برای هر دو پای هر فرد تکرار گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که اثر متقابل سطح سلامتی با نوع ارتز در مورد هر دو شاخص سرعت متوسط (01/0p<) و صفحه فاز (01/0p<) معنی دار می باشد. بدین معنی که ارتزها در دو گروه افراد سالم و بیمار رفتار متفاوتی را نشان می دهند. در حالی که اثر متقابل سمت پا و نوع ارتز در مورد این شاخص ها غیر معنی دار است (سرعت متوسط 34/0 p= و صفحه فاز 40/0p=). به بیان دیگر تاثیر ارتزها بر روی دو پای افراد سالم و یا دو پای افراد بیمار یکسان می باشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که ارتزها در گروه بیمار در جهت بهبود شاخص های کنترل پاسچر عمل می نمایند اما در گروه سالم تاثیری بر این شاخص ها ندارند. هم چنین بین تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر پای درگیر و غیر درگیر دو گروه تفاوتی وجود ندارد. از این رو می توان عنوان نمود که تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا زمانی مشخص می شود که از افراد سالم به عنوان گروه کنترل در مطالعه استفاده شود